درس ۸ فارسی چهارم دبستان درس آزادمثل.پاتوازگلیمت دراز تر نکن سیداحمدرضا تقوی کیا
#_داستان_ضرب_المثل_ﭘﺎﯾﺖ_ﺭﺍ_ﺍﺯ_ﮔﻠﯿﻢ_ﺧﻮﺩﺕ_ﺑﯿﺸﺘﺮ_ﺩﺭﺍﺯ_ﻧﮑﻦ
ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻗﺪﻡ ﻣﯿﺰﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻥ ﻭ ﺩﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﮔﻞ ﻫﺎ ﻟﺬﺕ ﻣﯿﺒﺮﺩ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﮔﻞ ﻫﺎ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺑﻮﯾﯿﺪﻥ ﮔﻞ ﮐﺮﺩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﮔﻞ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﺮﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﺒﺎﺭﻩ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﺮﺧﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻧﺎﻟﯿﺪﻥ ﮐﺮﺩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺎﻗﻪ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺸﺖ ﺧﻮﺩ ﻓﺸﺮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﻭﺯﯾﺮ ﮐﻪ ﻋﻠﺖ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻭﺯﯾﺮ ﮔﻔﺖ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﺮﺍ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﯽ . ﻭﺯﯾﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻓﮑﺮﯼ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺑﯽ ﺷﮏ ﻣﻦ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﭘﯿﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮔﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ . ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺷﮑﻔﺖ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ؟ ﻭﺯﯾﺮ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﺮﺵ ﺩﻭﺯﺍﻥ ﻭ ﮔﻠﯿﻢ ﺑﺎﻓﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﮔﻠﯿﻢ ﯾﺎ ﻓﺮﺷﯽ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﺍﯾﻦ ﮔﻞ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺷﮕﻔﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺟﺎﺭﭼﯿﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﭘﺨﺶ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮﮐﺲ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺵ ﯾﺎ ﮔﻠﯿﻤﯽ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﮔﻠﯿﻢ ﻫﺎ ﯾﺎ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﯾﺎ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﻗﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﮔﻠﯿﻢ ﺭﺍ ﮔﻠﯿﻢ ﺑﺎﻓﯽ ﭘﯿﺮ ﻭ ﭼﯿﺮﻩ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻗﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ،ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺷﻮﻕ ﺳﺮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﺪ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻫﯿﭻ ﻭﺍﮐﻨﺸﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﻋﻤﺪ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﮐﻤﯽ ﺍﺯ ﮔﻠﯿﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺯﯾﺮ ﮔﻔﺖ ﺍﯼ ﻭﺯﯾﺮ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﯿﻢ ﻫﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﻠﯿﻢ ﺑﺎﻑ ﭘﻮﺯﺧﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻣﺎ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻗﺎﻣﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻠﯿﻤﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺭﺍﺯ ﻧﮑﻨﯽ . ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻗﺪﻡ ﻣﯿﺰﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻥ ﻭ ﺩﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﮔﻞ ﻫﺎ ﻟﺬﺕ ﻣﯿﺒﺮﺩ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﮔﻞ ﻫﺎ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺑﻮﯾﯿﺪﻥ ﮔﻞ ﮐﺮﺩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﮔﻞ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﺮﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﮐﺸﯿﺪ ﻧﺎﮔﺎﻫﺪﺳﺘﺶ ﺑﺮﺧﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻧﺎﻟﯿﺪﻥ ﮐﺮﺩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺎﻗﻪ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺸﺖ ﺧﻮﺩ ﻓﺸﺮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﻭﺯﯾﺮ ﮐﻪ ﻋﻠﺖ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻭﺯﯾﺮ ﮔﻔﺖ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﺮﺍ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﯽ . ﻭﺯﯾﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻓﮑﺮﯼ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺑﯽ ﺷﮏ ﻣﻦ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﭘﯿﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮔﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ . ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺷﮑﻔﺖ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ؟ ﻭﺯﯾﺮ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﺮﺵ ﺩﻭﺯﺍﻥ ﻭ ﮔﻠﯿﻢ ﺑﺎﻓﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﮔﻠﯿﻢ ﯾﺎ ﻓﺮﺷﯽ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﺍﯾﻦ ﮔﻞ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺷﮕﻔﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺟﺎﺭﭼﯿﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﭘﺨﺶ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮﮐﺲ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺵ ﯾﺎ ﮔﻠﯿﻤﯽ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﮔﻠﯿﻢ ﻫﺎ ﯾﺎ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﯾﺎ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﻗﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﮔﻠﯿﻢ ﺭﺍ ﮔﻠﯿﻢ ﺑﺎﻓﯽ ﭘﯿﺮ ﻭ ﭼﯿﺮﻩ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻗﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ،ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺷﻮﻕ ﺳﺮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﺪ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻫﯿﭻ ﻭﺍﮐﻨﺸﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﻋﻤﺪ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﮐﻤﯽ ﺍﺯ ﮔﻠﯿﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺯﯾﺮ ﮔﻔﺖ ﺍﯼ ﻭﺯﯾﺮ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﯿﻢ ﻫﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﻠﯿﻢ ﺑﺎﻑ ﭘﻮﺯﺧﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻣﺎ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻗﺎﻣﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻠﯿﻤﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺭﺍﺯ ﻧﮑﻨﯽ . ﺍﯾﻦ ﻣﺜﻞ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﻭ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ .
┄┅┅┄┄┅✶🌸✶┄┅.............
#سیداحمدرضا تقوی کیا